Kto wypłaca zasiłek chorobowy w Niemczech? Co się z nim stanie w przypadku utraty pracy?

Choroba najczęściej pojawia się niespodziewanie, dlatego nie można się przed nią w żaden sposób uchronić. Dla wszystkich oczywiste jest, że w tak szczególnej losowej sytuacji, chodzenie do pracy nie wchodzi w grę. W zależności od tego, na co zachorował pracownik, potrzebny jest mu różny okres rekonwalescencji. W tym czasie zostaje wypłacone świadczenie, które pozwala utrzymać się przez cały czas niezdolności do pracy.

Prawo do zasiłku — kto może liczyć na świadczenia?

Zasadniczo, na zasiłek mogą liczyć wszyscy ci, którzy podlegają ubezpieczeniu państwowemu. Świadcząc pracę na rzecz niemieckiego pracodawcy, każdy pracownik zatrudniony w oparciu umowy o pracę, podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu chorobowemu. W przypadku osób bezrobotnych, zarejestrowanych w urzędzie pracy, wszyscy pobierający AGL I podlegają wypłacie świadczeń na takich samych zasadach, jak osoby zatrudnione. Zasiłek nie należy się jednak studentom i praktykantom. Nie mogą na niego liczyć także ci bezrobotni, otrzymujący zasiłek AGL II. 

Można przyjąć, że wszyscy zatrudnieni na etacie w przypadku choroby, mogą liczyć na stosowne świadczenia. Warto jednak wspomnieć, że czas, w którym chorobowe będzie wypłacane, nie będzie dłuższy niż 78 tygodni w przypadku jednej i tej samej choroby. Dopiero po upływie trzech lat, termin ten liczony jest od nowa.

Zachorowałeś? Zorientuj się, kto odpowiada za wypłatę świadczeń

Niemieckie prawo stanowi, że wypłata chorobowego spoczywa na barkach dwóch różnych instytucji. W zależności od określonego czasu niezdolności do pracy, niekoniecznie będzie to ta sama jednostka. Początkowo, odpowiedzialność za świadczenia spada na pracodawcę, a po czasie na kasę chorych.

Jeśli L4 obejmuje czas do 6 tygodni, wszystkie środki musi pokryć bezpośrednio pracodawca. Po upływie tego terminu, jeśli w dalszym ciągu zachodzi konieczność przebywania na zwolnieniu, chorobowe w całości zostaje wypłacone przez kasę chorych. Trzeba mieć na uwadze, że jego wysokość wynosi 70% dotychczasowych zarobków liczonych brutto.

Wyjątkiem jest sytuacja, w której pracownik nie przepracował jeszcze czterech tygodni. Pracownik musi być zatrudniony w firmie nieprzerwanie przez co najmniej cztery tygodnie, aby otrzymać świadczenie chorobowe. Jeśli podczas tego okresu pracownik zachoruje i otrzyma zwolnienie lekarskie, prawo do dalszej wypłaty wynagrodzenia przysługuje od piątego tygodnia. Przy ponownym zatrudnieniu (po przerwie) na innym stanowisku, czterotygodniowy termin rozpoczyna się od nowa.

Brak pracy, a pobyt na chorobowym

W szczególnych przypadkach, z wypłaty chorobowego mogą skorzystać osoby zarejestrowane w urzędzie pracy. Sytuacja jest uzależniona przede wszystkim od rodzaju pobieranych świadczeń. Prawo do zasiłku otrzymują ci, którzy kwalifikują się do ALG I, czyli osoby, które przez minimum 12 miesięcy opłacały ubezpieczenie na wypadek bezrobocia. Całkowicie inaczej wygląda sytuacja w przypadku korzystania z zasiłku socjalnego AGL II — tutaj świadczenia chorobowe nie obowiązują. 

Jeśli pracownik został zwolniony w trakcie pobytu na L4, należy podjąć działania,aby nie utracić należnego wynagrodzenia. Niezwłocznie po otrzymaniu wypowiedzenia umowy o pracę, należy przesłać dokumenty (umowę opracę, wypowiedzenie, paski płacowe oraz zwolnienia lekarskie) do oceny prawnej. Wtedy prawnik wskaże właściwe dalsze kroki – określi, czy konieczne będzie rozpoczęcie powództwa w sprawie o nieuzasadnione zwolnienie.

Następnie, należy przesłać ten dokument do kasy chorych, łącznie z aktualnym zwolnieniem lekarskim (chyba że zwolnienie zostało przesłane przez niemieckiego lekarza elektronicznie). Kasa chorych może poprosić o wypełnienie dodatkowych dokumentów, czego nie należy lekceważyć.

Warto wiedzieć, iż kasa chorych do wyliczenia dziennej stawki świadczenia chorobowego (tzw. Krankengeld) potrzebuje od pracodawcy dokumenty dotyczące wysokości zarobków zwolnionego pracownika. Praktyka pokazuje, iż niektórzy pracodawcy opóźniają przekazanie powyższych dokumentów, dlatego warto pozostawać w stałym kontakcie z kasą chorych, która pomoże wyegzekwować dane od pracodawcy.

Wnoszący pozew o niesłuszne zwolnienie może być poproszony przez właściwą kasę chorych o dowód, iż sprawa toczy się przed sądem pracy, a w późniejszym czasie o kopię wyroku. Kasa chorych może zatem wstrzymać wypłatę świadczenia do momentu zakończenia sprawy, aby później ją wyrównać od właściwego momentu. Co istotne, zdarza się, że kasy chorych wstrzymują wypłatę świadczenia chorobowego na skutek otrzymania przez pracownika tzw. dyscyplinarki (fristlose Kündigung), stąd rezygnacja z pozwu przeciwko wypowiedzeniu prawie zawsze nie jest dobrym rozwiązaniem, również w kontekście przyszłego zatrudnienia.

Zdjęcie wpisu: Mizkit / Shutterstock